Cichy zakątek Isabell

Witam wszystkich, a szczególnie Ciebie Izuś. Dziekuję za pokazanie nowego forum i gratulacje za tak wspaniały pomysł.
Mam na imię Ania, a ponieważ 1 września wychodzę za mąż chciałabym, żebyście przekazały mi swoje rady, wspomnienia i inne nowinki dotyczące ślubów. Na razie nie będę się rozpisywać, jak coś ruszy z Waszej strony to będę ciągnęła temat.
Witam jeszcze raz wszystkich

hahahaha zanim wyszlam za mąż powiedzial mi ktos że jak bedziemy odchodzic od oltarza to mam sie tak obrucic że mój nowy mąż obszedł mnie to wtedy ja go sobie owine wokół siebie i bedzie mnie zawsze słuchał zabobon czy nie ale mnie słucha do dzisiaj juz minelo 18 lat Super

to takie znegdoty bo my katolicy nie powinnismy wierzyc w zabobomy ale co mi tam zrobilam jak mi kazali hihihihihihihiih

O tym nie wiedziałam, dziekuję za podpowiedź, ale nie wiem czy będę miała głowę do tego

Najbardziej boję się wejścia do kościoła. Mógłby mnie poprowadzic tata, miałabym welon na twarzy nie byłoby widać wzruszenia, ale jestem tradycjonalistką i uważam, że ostatnią drogę narzeczeństwa powinniśmy przejść we dwójkę. Jeszcze raz dziekuję za radę, może będę pamietać w tym całym zgiełku

Przede wszystkim gratuluje Wam takich stażów w małżeństwie

W przesądy troszkę wierzę i troszkę nie. Byłam już na kilku ślubach i weselach koleżanek, byłam też dwa razy świadkową i wiem, ze trucno jest myśleć o tych przesądach w takich chwilach. Chociaż przysłowie mówi: przezorny zawsze ubezpieczony

Ja mam nadzieję, że po 7 latach zdążyłam w jakimś stopniu poznać przyszłego męża i chociaż nie jest to według wiary naszej to od ponad roku mieszkamy ze sobą, uważam, że można się lepiej dotrzeć we wspólnym życiu. A jak będzie wyglądać życie po ślubie...nikt przed tego nie wie:-)

Aniu napisz nam a jakie masz obawy ?co do przygotowań oczywiście Razz

To mój ulubiony temat

Większość rzeczy mam załatwione. Należę do osób, które lubią mieć wszystko wcześniej załatwione, tym bardziej, że w czerwcu mam obronę pracy magisterskiej, więc wszystko będzie stało na głowie

Załatwione już mam:
- salę,
- orkiestrę,
- kamerzystę,
- kościół,
- wystrój sali, samochodu, koscioła, bukiet dla mnie i świadkowej,
- wybraną sukienkę,
- zaproszenia,
Do załatwienia:
- strój narzeczonego (w tym przekonanie go do stroju który mi się podoba

- kreacja na poprawiny,
- obrączki... i tu jest największy dylemat

A obawy największe to to, że boję się że nie zdążę schudnąć i całość wesela, czy wyjdzie, czy gościom sie spodoba itd. Ale tego tak samo jak udanego zycia w małżeństwie przwewidzieć nie można. Więc pozostaje mi czekać i być dobrej myśli.

Ale się rozpisałam

Ania!
To o co Ty dziewczyno pytasz, jak Ty działasz jak torpeda?
Ja jak sobie przypominam swój ślub, to dochodze do wniosku, że wszystko było na wariata, ale oczywiście udało się super. Sukienkę - nie byłam do końca zdecydowana, nie chciałam wyglądać jak przebieraniec, a 17 lat temu wcale nie było łatwo o fajne rzeczy- uszyła mi Mama i bardzo dobrze sie w niej czułam. Ubranie dla Młodego, uparł się na frak, i wypozyczony miał, nie powiem, super wyglądał. Ale najważniejsze, że wszyscy mieli dobry humor i wesele wypadło naprawde fajnie, czego i Tobie Słonko życzę....

Mam duzo czasu na przygotowania, dlatego wszystko planuje z wyprzedzeniem. Zaczęłam 1,5. roku przed ślubem, a i tak końca nie widać

Jeszcze tyle spraw zostało, ale mam nadzieję, że wszystko się uda tak jak Tobie.
Fajnie mieć kogoś kto potrafi szyć w rodzinie, niestety u mnie tylko dziadek ma taki fach w ręku:-) Ale ponieważ ma 71 lat, nie będę go fatygować.

Aniu, jesli nawet bedą jakieś wpadki, to po latach wspomina sie je właśnie najczęściej z rozrzewnieniem. A na pewno będziesz wyglądac pieknie, bo każda Panna Młoda wygląda pięknie. Duzo zależy od tego "błysku szczęścia" w oku. Wtedy nikt nie będzie patrzył, czy masz 1 czy 2 kilogramy więcej, jesli czujesz się z tym szczęśliwa, pamiętaj o tym!

Dziękuję za słowa wsparacia. Należę do osób dla których najważniejsza jest dobra zabawa i wrażenia gości w tym dniu, bo przecież dla nas najważniejszy jest ślub, a wesele jest dla gości w podziękowaniu za bycie z nami w tak ważnym dniu w naszym życiu.

Ale kilka kilogramików muszę zrzucić dla wałsnego dobrego samopoczucia